Ostatnio aktualizowane: 28.03.24

 

Na całym świecie jest wiele gór, których zdobycie wymaga wprawy, przygotowania i specjalistycznego sprzętu. Jednak udany atak szczytowy to marzenie wielu wspinaczy wysokogórskich. Jedne z najciekawszych gór znajdują się w Ameryce Południowej, niewiele osób o nich wie, a są naprawdę warte odwiedzenia.

 

Jak przygotować się do wyprawy wysokogórskiej?

Chodzenie po górach to hobby wielu osób. Jedni decydują się na trekking po niższych wzniesieniach, a inni marzą o zdobywaniu Korony Ziemi. Bez względu na wysokość gór, trzeba pamiętać, aby zadbać o odpowiednie przygotowanie na szlaku. Niezbędna jest przede wszystkim wygodna, ciepła i oddychająca odzież. Najważniejsze jest jednak obuwie. Męskie lub damskie buty trekkingowe zapewnią komfort i bezpieczeństwo, chroniąc stopy przed urazami. Wybierając się w wyższe partie góry, trzeba jednak pamiętać nie tylko o odzieży, prowiancie i sprzęcie. Równie istotne jest właściwe przygotowanie fizyczne.

 

Ameryka Południowa — góry warte zdobycia

Niewiele osób kojarzy Amerykę Południową z wielotysięcznikami, o których marzą himalaiści. Dla większości turystów na tym kontynencie warte odwiedzenia są jedynie zabytki. Ameryka Południowa to jednak miejsce, na którym zlokalizowane są naprawdę niesamowite wzniesienia. Oto kilka z nich:

• Aconcagua

Nie trzeba być miłośnikiem wspinaczki wysokogórskiej, aby wiedzieć, że jest coś takiego, jak Korona Ziemi. To najwyższe szczyty wszystkich kontynentów, których zdobycie jest marzeniem wielu himalaistów. Zwieńczeniem Korony Ziemi jest oczywiście Mount Everest, ale kto może wymienić drugą najwyższą górę? Jest nią Aconcagua, najwyższy szczyt Ameryki Południowej i jednocześnie obu Ameryk. Jego wysokość wynosi 6960,8 m n.p.m., choć niektórzy uważają, że góra ta jest wyższa o 2 metry. Aconcagua, najwyższy szczyt w Ameryce Południowej, leży w paśmie And. Góra zlokalizowana jest na terytorium Argentyny, dlatego każdy, kto chce zdobyć drugi w kolejności szczyt Korony Ziemi, musi najpierw udać się do Buenos Aires. Stamtąd można dotrzeć do leżącej najbliżej Aconcagua’y miejscowości, Mendozy. Przed wyruszeniem na szlak trzeba mieć wszystkie niezbędne pozwolenia i skompletować potrzebny sprzęt.

Aconcagua to nie łatwa technicznie góra, którą może zdobyć każdy. Dla wielu himalaistów jest ostatecznym sprawdzianem przed wspinaczką na najwyższy szczyt, Mount Everest. Skoro nie stanowi już zagadki, jaki jest najwyższy szczyt Ameryki Południowej, pozostaje pytanie, czy warto się na niego wspiąć? Z pewnością jest to niezwykłe osiągnięcie, porównywalne ze zdobyciem Mount Everestu, nawet jeśli Aconcagua nie jest tak sławna. Góra w Argentynie to najwyższy szczyt na świecie leżący poza terytorium Azji. Niemal 7-kilometrowy olbrzym wymaga jednak odpowiedniego przygotowania przed wyruszeniem na szlak. Przede wszystkim trzeba zadbać o swoją kondycję fizyczną. Na trasie można spotkać wiele niespodzianek, a każdy etap wyprawy, nie tylko atak szczytowy, jest wymagający. Najwyższa góra Ameryki Południowej wymaga nie tylko odpowiedniego przygotowania fizycznego, ale również sprzętowego. Warto pamiętać, że jak większość 6-tysięczników, szczyt ten jest w dużej części pokryty nietopniejącym lodem. Dlatego na wyprawę trzeba zabrać dwie pary kurtek (puchową i z membraną), rękawice, polar, czapkę, a przede wszystkim buty, do których można łatwo przyczepić raki. Niezbędny jest także śpiwór oraz namiot ekspedycyjny, ponieważ zdobycie szczytu nie odbywa się w ciągu jednego dnia. 

Każdy, kto chce zdobyć argentyńską górę, musi być przygotowany na szybkie i nieprzewidziane zmiany pogody. Istotna jest także odpowiednia aklimatyzacja, w przeciwnym wypadku niemal pewne jest, że trzeba się będzie liczyć z objawami choroby wysokościowej. Aby tego uniknąć, trzeba wędrować powoli, stopniowo przyzwyczajając swoje ciało do zmiany otoczenia, ciśnienia i wysokości. Zdobycie szczytu najlepiej zaplanować na okres, gdy u nas panuje zima, czyli od listopada do marca. Najwięcej himalaistów poleca wyprawę w okresie od stycznia do lutego. Klasyczna droga na szczyt dla wprawionego wspinacza powinna być łatwa technicznie. Większe trudności może sprawić Lodowiec Polaków — inna trasa, wyznaczona przez polską grupę, prowadząca przez skuty lodem wschodni bok góry.

Po raz pierwszy szczyt Aconcagua został zdobyty w 1897 roku przez szwajcarskiego zdobywcę, Matthiasa Zurbriggena. Na grani odkryto jednak szkielet gwanako, zwierzęcia z tamtejszych terenów. Może to wskazywać, że pierwszymi zdobywcami góry byli Inkowie, którzy złożyli na szczycie ofiarę. W 1934 roku Aconcagua została zdobyta przez polski zespół, który wyznaczył nowy szlak, wspomniany już Lodowiec Polaków. Pierwsze wejście na górę w zimie miało miejsce w 1953 roku.  

• Ojos del Salado

Warto zobaczyć najwyższe góry Ameryki Południowej, ponieważ każda z nich jest niezwykła. Z pewnością najciekawszą z nich dla wielu osób może być Ojos del Salado. Tak naprawdę jest to nie góra, a wulkan — najwyższy na całym globie. Wysokość Ojos del Salado to 6893 m n.p.m. Atrakcją jest nie tylko sam wulkan zlokalizowany w Chile, ale także jego otoczenie. Tereny wokół góry uznawane są za niegościnne, ale niezwykle malownicze. Wokół Ojos del Salado rozciąga się płaskowyż Puna de Atacama. Znajdują się na nim słone jeziora, a cały teren przypomina pustynię. Od ponad 500 lat na płaskowyżu Puna de Atacama nie odnotowano deszczu.

Jedynie góry Andy w swoich najwyższych partiach są przykryte śniegiem, którego topnienie zapewnia dostęp do wody na znajdującym się u ich stóp terenie. Osoby, które zdecydują wspiąć się na drzemiący wulkan Ojos del Salado, muszą liczyć się z wieloma trudnościami. Oprócz odpowiedniego sprzętu niezbędna będzie dobra kondycja fizyczna. W drodze na szczyt często zdarzają się odmrożenia, a nawet udar słoneczny. Spokojna aklimatyzacja jest niezbędna, aby uniknąć choroby wysokościowej. Dla himalaistów Ojos del Salado to góra prosta technicznie. Dopiero w wyższych partiach przydają się raki oraz czekan. Na szczyt najlepiej wybierać się w okresie od maja do października. Wtedy w Chile panuje okres jesienno-zimowy, czyli średnie temperatury powietrza są niższe. Wyprawa w czasie letnim mogłaby skutkować poważnymi problemami zdrowotnymi, przede wszystkim udarem i oparzeniami słonecznymi. Wszystko to ze względu na pustynny klimat w okolicach Ojos del Salado. Warto jednak pamiętać, że w wysokich partiach gór panuje zimowa aura, niezależnie od pory roku. Dlatego dobry sprzęt odpowiedni do pogody jest tam niezbędny.

Ojos del Salado zdobyto po raz pierwszy w 1937 roku. Na szczycie stanęła wtedy polska grupa — Justyn Wojnisz oraz Jan Szczepański. Również polski naukowiec, Ignacy Domeyko, był jedną z pierwszych osób, którym udało się zbadać drzemiący wulkan w Chile.  

• Monte Pissis

Góry Ameryki Południowej to w dużej mierze drzemiące lub wygasłe wulkany. Jednym z nich jest Monte Pissis. To wygasły wulkan zlokalizowany w Argentynie. Znajduje się mniej niż 600 km od najwyższego szczytu na kontynencie, Aconcagua, oraz w niedużej odległości od pustyni Atacama. Z tego powodu charakteryzuje się suchym klimatem. Wysokość Monte Pissis to 6795 m n.p.m.  

• Huascarán

Każdy wie, na jakim kontynencie zlokalizowane są Andy. Ameryka Południowa jest przepełniona wysokimi górami, z których większość leży właśnie w tym znanym paśmie. Nie inaczej jest z najwyższym szczytem Peru. Huascarán znajduje się w Andach Peruwiańskich i ma wysokość 6768 m n.p.m. Nazwa góry pochodzi od imienia wodza Inków, który rządził plemieniem w XVI wieku. Wejście na szczyt Huascarán to kilkudniowa wyprawa, a na trasie można spotkać wiele utrudnień, między innymi w postaci niełatwych do przebycia szczelin. Po raz pierwszy górę zdobyto w 1932 roku. Udany atak szczytowy przeprowadziła niemiecko-austriacka ekspedycja. W 1970 roku potężne trzęsienie ziemi spowodowało lawinę osuwającą się po północnym zboczu góry. Olbrzymie kamienie oraz bloki lodu pogrzebały znajdujące się u stóp Huascarán miasteczko.

• Cerro Bonete

Kolejny szczyt Ameryki Południowej, który można zaliczyć do grupy potężnych 6-tysięczników, to góra Cerro Bonete zlokalizowana w Argentynie. Wierzchołek znajduje się na wysokości 6759 m n.p.m. Jest to piąta najwyższa góra w Ameryce Południowej. Warto wiedzieć, że w całej Argentynie można znaleźć kilka szczytów o tej samej nazwie Cerro Bonete. Piąta pod względem wysokości góra w Ameryce znajduje się w prowincji La Rioja, w pobliżu płaskowyżu Puna de Atacama.  

• Nevado Tres Cruces 

Góry w Ameryce Południowej są niezwykłe, o czym świadczy między innymi wzniesienie Nevado Tres Cruces. Składa się z dwóch głównych szczytów — Tres Cruces Sur na wysokości 6749 m n.p.m. oraz Tres Cruces Central o wysokości 6629 m n.p.m. Jest jeszcze jeden, mniejszy szczyt, Tres Cruces Norte (6030 m n.p.m.). Wszystkie wierzchołki są zlokalizowane na terenie Chile, ale przez najwyższy z nich przebiega granica tego państwa z Argentyną. Jednak od argentyńskiej strony nie da się zdobyć góry, dlatego główna trasa prowadzi właśnie z chilijskich stacji. Na dwa główne szczyty po raz pierwszy weszła polska ekspedycja w 1937 roku, składająca się ze Stefana Osieckiego oraz Witolda Paryskiego.

• Llullaillaco

Wśród najwyższych wzniesień w Ameryce Południowej znalazły się już nieaktywne i drzemiące wulkany. Llullaillaco to najwyższy nie tylko na kontynencie, ale też na całej Ziemi czynny wulkan. Jego wysokość wynosi 6739 m n.p.m. Znajduje się on na granicy Chile i Argentyny, jest częścią And Środkowych. Ostatnia zanotowana erupcja miała miejsce w 1877 roku. Ze względu na suchy klimat panujący w okolicy wulkanu, wyższe partie Llullaillaco są pokryte śniegiem. Na początku XXI wieku na lodowcu zostały znalezione zmumifikowane zwłoki trójki dzieci z inkaskiego plemienia. Szczyt wulkanu został zdobyty po raz pierwszy przez wspinaczy wysokogórskich w 1952 roku.  

• Mercedario

Godny uwagi na amerykańskim kontynencie jest nie tylko najwyższy szczyt. Ameryka Południowa jest pełna ciekawych gór. Należy do nich między innymi Mercedario. Jego wysokość wynosi 6720 m n.p.m. Mercedario, jak większość szczytów, znajduje się w Argentynie. Po raz pierwszy na szczyt weszła polska ekspedycja w 1934 roku. Jednak na górze znaleziono inkaską figurkę, która wskazuje, że pierwszymi zdobywcami Mercedario byli przedstawiciele tego właśnie plemienia. 

 

 

Ostatnio aktualizowane: 28.03.24

 

Góry wzbudzają w nas różne uczucia, najczęściej pozytywne. Dlatego tak wiele osób decyduje się na spacerowanie po nich, a coraz częściej śmiałkowie wybierają na wspinaczki po najwyższych szczytach Europy. Jakie góry składają się na Koronę naszego kontynentu i które z nich warto odwiedzić? Odpowiedź znajdziesz w tym artykule, przedstawiającym najwyższe góry Europy.

Chodzenie po górach to pasja wielu osób. Niezależnie, czy wspinają się na niewielkie wzniesienia pokroju Bieszczad, czy zdobywają wielotysięczniki w Koronie Europy. Taki trekking i wspinaczka przynoszą satysfakcję. Warto jednak pamiętać, że na każdym szlaku przydaje się odpowiedni sprzęt. Najważniejsze są damskie lub męskie buty trekkingowe, kurtka odporna na wiatr i deszcz i najlepiej zapewniająca ciepło w trudnych warunkach. Warto mieć ze sobą również plecak wypełniony prowiantem i wodą, a także latarkę i naładowany telefon komórkowy. Jeśli marzysz o zdobywaniu szczytów, oto najwyższe góry Europy składają się na Koronę kontynentu: 

 

Elbrus, Rosja

Obecnie wśród alpinistów i naukowców przeważa opinia, że najwyższy szczyt Europy to leżący w Rosji Elbrus (5642 m n.p.m.). Wiele osób ze środowiska wspinaczki wysokogórskiej, a także geolodzy, podważają to stwierdzenie, przyznając pierwszeństwo innej górze w Europie — Mont Blanc. Dlaczego Elbrus, najwyższy szczyt Europy według jednych naukowców, jest nieuznawany przez innych? Nie ze względu na wysokość, ponieważ szczyt w Rosji jest znacznie okazalszy niż Mont Blanc. Wątpliwości budzi położenie góry. Według geologów Elbrus przypomina swoją budową raczej pasma azjatyckie i to do nich powinien być zaliczany. Wciąż jednak wielu naukowców uważa rosyjski szczyt za część Korony Ziemi. Najwyższy szczyt Europy i jego wysokość z pewnością robią wrażenie, ale wspinaczka po nim nie jest szczególnie zachwycającą perspektywą dla alpinistów. Nie dlatego, że jest wymagający — atak szczytowy można przeprowadzić nawet bez ciężkiego sprzętu. Ponadto aż na wysokość 5100 m n.p.m. można łatwo dotrzeć ratrakiem. Jaką zatem dużą wadę ma Elbrus? Opinie alpinistów wskazują na jej zaniedbane tereny, nieatrakcyjne widoki, a przede wszystkim fakt, że jest to najbardziej zanieczyszczona góra w Europie. Mimo wszystko ten najwyższy szczyt Kaukazu jest wciąż uznawany za pierwszy w Koronie na naszym kontynencie, więc z pewnością warto go zdobyć. 

Mont Blanc, Francja

Mont Blanc (4809 m n.p.m.) to dla niektórych najwyższy szczyt w Europie. Niezależnie, czy popiera się alpinistów wskazujących na Elbrus jako część Korony Ziemi, czy przyznaje się rację geologom, nie można zaprzeczyć, że Mont Blanc to najwyższy szczyt Francji. Góra ta leży w paśmie Alp, znajduje się na granicy trzech państw — Francji, Włoch oraz Szwajcarii. Spory, po której stronie znajduje się wierzchołek, pojawiają się często i w zależności, w którym kraju się znajdujesz, znajdziesz inne informacje na ten temat. Góry we Francji zbudowane są przede wszystkim ze skał krystalicznych. Najwyższy szczyt pasma Alp został po raz pierwszy zdobyty w 1786 roku. Wysokość Mont Blanc dla wielu wspinaczy stanowiła i wciąż stanowi wyzwanie. Jeśli jednak lubisz wspinaczki wysokogórskie, warto spróbować zdobyć tę sławną francuską górę. Wejście na Mont Blanc z pewnością dostarczy niezapomnianych wrażeń i wspomnień.  

 

Dufourspitze, Szwajcaria

Szczyt znajdujące się w Alpach Pennińskich, Dufourspitze, to trzeci najwyższy wierzchołek w Europie. Znajduje się blisko granicy Włoch i Szwajcarii. Alpy to góry z Mont Blanc, przez co niewiele osób kojarzy inne szczyty niż ten najwyższy. Dlatego Dufourspitze jest często pomijany przez alpinistów. Warto jednak zdobyć również tę górę. Nazwa trzeciego najwyższego szczytu w Europie pochodzi od nazwiska szwajcarskiego kartografa, Dufoura. Sama góra Dufourspitze ma wysokość 4634 m n.p.m. Droga prowadząca na szczyt jest określana w skali alpinistycznej jako średnio trudna. Duża część trasy prowadzi po lodowcu, a szlak jest raczej nieosłonięty. Wszystko to sprawia, że wyprawa w to znane pasmo górskie w Europie, Alpy, może okazać się sporym wyzwaniem.  

 

Großglockner, Austria

Nie stanowi dla nikogo tajemnicy, że najwyższy szczyt w Alpach to Mont Blanc, ale inne góry w tym paśmie są również godne uwagi. Wierzchołek Großglockner znajduje się na wysokości 3798 m n.p.m. Góra leży w Alpach Centralnych, w podgrupie pasma Wysokich Taurów. Droga na szczyt określana jest przez alpinistów jako nieco trudna. Szczyt góry tak naprawdę składa się z dwóch wierzchołków o charakterystycznym kształcie piramidy — Großglockner oraz Kleinglockner. 

Mulhacén, Hiszpania

Jednym z najwyższych szczytów w Europie jest znajdujący się w Hiszpanii Mulhacén. Jego wysokość wynosi ok. 3479 m n.p.m. Górę tworzą przede wszystkim skały osadowe i metamorficzne. Jest to najwyższy szczyt w Europie zlokalizowany poza pasmem Alp. Mulhacén znajduje się bowiem w Górach Betyckich. Zdobycie góry nie stanowi dużego wyzwania, na wysokości ponad 3300 m n.p.m. znajduje się najwyżej położna w Europie droga.

 

Zugspitze, Niemcy

Najwyższe góry w Europie, pasmo Alp, składają się z licznych wierzchołków, które swoją wysokością przekraczają inne wzniesienia na kontynencie. Jednym z nich jest Zugspitze położony w Niemczech. Góra znajduje się przy granicy z Austrią, a jej nazwa pochodzi od częstych lawin schodzących z wierzchołka po północnej ścianie, charakteryzującej się bardzo stromym nachyleniem. Na samym szczycie Zugspitze, na wysokości 2962 m n.p.m znajduje się stacja meteorologiczna oraz schronisko Niemieckiego Związku Alpejskiego mające już ponad 100 lat. 

 

Pic de Coma Pedrosa, Andora

W paśmie Pirenejów Wschodnich znajduje się najwyższy szczyt w Andorze, należący do Korony Europy. Pic de Coma Pedrosa wznosi się na wysokość 2942 m n.p.m. Szlak prowadzący na szczyt jest dobrze oznaczony, co znacznie ułatwia zdobywanie najwyższej góry Andory. Po drodze znajduje się schronisko, w którym można odpocząć, a nawet przenocować. Szczyt Pic de Coma Pedrosa można łatwo zdobyć w jeden dzień, ale mniej wytrwali mogą zdecydować się na dwudniową wyprawę. Szlak jest określany jako stosunkowo łatwy, jedyną trudnością może być odcinek na grani. 

Musała, Bułgaria

Najwyższym szczytem nie tylko w Bułgarii, ale na całym Półwyspie Bałkańskim jest Musała. Góra ta wznosi się na wysokość 2925 m n.p.m. Znajduje się w paśmie Riła. Istnieją pewne sprzeczności dotyczące dokładnej wysokości szczytu Musały. Jeśli umiejscowienie szczytu liczy się od doliny Jezior Musaleńskich, a dokładnie od jej dna, względna wysokość wierzchołka to tylko 500 m.

 

Mitikas, Grecja

Masyw Olimpu, położonego w Grecji, ma najwyższy szczyt Mitikas o wysokości 2918 m. Jeszcze do niedawna uznawano, że wierzchołek góry znajduje się na 2917 m n.p.m. Najnowsze pomiary i badania wykazały jednak, że jest on ponad metr wyżej, niż dotychczas sądzono. Mitikas stoi w otoczeniu trzech najwyższych wierzchołków masywu Olimp — Skolio, Stefani i Skala. Najwyższy szczyt Grecji został po raz pierwszy zdobyty dopiero w 1913 roku (wyższe góry należące do Korony Europy zdobyto już w XIX wieku, w niektórych przypadkach nawet jeszcze w XVIII wieku). 

 

Triglav, Słowenia

Pierwsze dziesięć najwyższych szczytów w Europie to przede wszystkim góry zlokalizowane w alpejskim paśmie. Wśród nich znajduje się również najwyższe wzniesienie w Słowenii. Triglav wznosi się na 2864 m n.p.m. Nazwa góry pochodzi z dawnych, pogańskich wierzeń ludów zamieszkujących tamtejsze tereny. Triglav odnosi się do bóstwa podziemi, wody i ziemi, Trojana. Na szczycie znajduje się wieża z blachy, która ma zapewniać schronienie przed groźną na tej wysokości burzą. Budowla powstała z inicjatywy księdza, który w XIX wieku odkupił wierzchołek góry, aby był on słoweńską własnością. Obecnie wieża należy do Słoweńskiego Stowarzyszenia Alpinistycznego. 

Korab, Albania i Macedonia Północna

Najwyższe szczyty Europy to zbiór gór o różnych wysokościach, rozmieszczonych po całym kontynencie. Wśród nich znajdują się imponujące wzniesienia, które pokonują tylko wprawieni alpiniści. Są jednak także niższe wierzchołki, do których zdobycia nie potrzeba specjalistycznego sprzętu. Jednym z nich jest szczyt Korab znajdujący się na Półwyspie Bałkańskim. Jego wysokość to 2764 m n.p.m. Ciekawostką jest to, że przez szczyt Korabu przebiega granica dwóch państw, dlatego należy on zarówno do Albanii, jak i Macedonii.

 

Djeravica, Kosowo

Za najwyższy szczyt Kosowa uznaje się górę Djeravica o wysokości wynoszącej 2656 m n.p.m. Istnieją jednak pewne niejasności i pojawiają się sprzeczne opinie, czy na pewno jest to najwyższy wierzchołek na tym terenie. Wątpliwości wynikają przede wszystkim z braku jasnych i rzetelnych pomiarów oraz dokładnego wyznaczenia granicy między państwami.

 

Gerlach, Słowacja

Najwyższym szczytem w polskich tatrach są Rysy, jednak w tej części Karpat to Gerlach jest zaliczany do Korony Europy. Znajduje się on po stronie słowackiej i wznosi się na wysokość 2655 m n.p.m. Na sam masyw składa się kilka wierzchołków. Jeszcze do połowy XIX wieku wysokość Gerlacha nie była dokładnie określona, przez co nie uznawano go za najwyższy szczyt Tatr. Uważano, że góra jest niższa niż co najmniej trzy inne. Dopiero wykonanie pomiarów (które później i tak okazały się niedokładne) wykazały, że Gerlach góruje nad pozostałymi szczytami Wysokich Tatr. 

Vorder Grauspitz, Liechtenstein

W Koronie Europy znajdują się także szczyty zlokalizowana w niewielkich państwach, takich jak Liechtenstein. Najwyższą górą tam jest Vorder Grauspitz, wznoszący się na wysokość 2599 m n.p.m. Wzniesienie ma dwa wierzchołki, a na głównym, wyższym Vorder Grauspitz znajduje się książka wejść oraz krzyż.

 

Moldoveanu, Rumunia

W Karpatach Południowych najwyższym szczytem jest położona w Rumunii góra Moldovenau o wysokości 2544 m n.p.m. Wejście na szczyt nie jest określane jako technicznie trudne, ale trzeba pamiętać, że samo podejście na wierzchołek może być ryzykowne w niesprzyjających warunkach. Chcąc zdobyć szczyt góry lepiej zrobić to przy odpowiedniej pogodzie, aby maksymalnie zminimalizować ryzyko.